Jestem psychoterapeutką psychodynamiczną i analityczką więzi prenatalnej. Od ponad dziesięciu lat pracuję z pacjentami dorosłymi i młodzieżą, a ostatnio także parami spodziewającymi się dziecka, kobietami w ciąży i parami starającymi się o dziecko metodą in vitro. Mam doświadczenie w prowadzeniu grup terapeutycznych i wsparciowych.
Psychoterapia psychodynamiczna jest naukowo potwierdzonym skutecznym narzędziem pomocy pacjentom w dokonaniu trwałej satysfakcjonującej zmiany. Pomaga w radzeniu sobie z różnymi rodzajami lęku, fobiami, depresją, somatyzacjami, zaburzeniami osobowości i innymi trudnymi aspektami życia psychicznego (Leichsenring i Steinert w opublikowanym w 2019 r. The efficacy of psychodynamic psychoterapy: an up- to- date review W: Contemporary Psychodynamic Psychotherapy), a efekty leczenia osiągają swój trwały poziom w ciągu 6 miesięcy od zakończenia leczenia (Gabbard G. 2015 i inni). Ten nurt psychoterapii wywodzi się z klasycznej psychoanalizy i zakłada istnienie w psychice obszarów nieświadomych, które zawierają w sobie wczesne wzorce relacji, wewnętrzne konflikty, popędy, pragnienia i dążenia. Napięcie pomiędzy nimi manifestuje się w świadomości jako różnego rodzaju objawy sprawiające psychiczny ból i będące powodem braku satysfakcji z życia.
Terapia podąża za pacjentem. Jest jak podróż po wewnętrznym zamku, gdzie odwiedzamy wspólnie z terapeutą komnaty dobrze oświetlone, znane, bezpieczne, będące w naszej świadomości, ale zmierzamy do tych zamkniętych, budzących obawy lub inne nieprzyjemne uczucia. Z pomocą terapeuty otwieramy drzwi do nich. Docieramy także do tych, o których istnieniu nie wiedzieliśmy, a które są centrum dowodzenia naszego życia w tym zamku, metaforze psychiki.
Terapeuta jest towarzyszem w tej podróży, wspiera i pomaga odkryć źródła trudności. Wyciągnięte na światło dzienne mogą być oswojone i zrozumiane. Proces poszerzania samoświadomości prowadzi do zmian w doświadczaniu siebie i innych, objawy zwykle ustępują a komfort życia znacznie się poprawia.
Towarzysząc wielu osobom w tej podróży, z czasem zaczęłam zauważać, że wspólnie docieramy do jakiejś granicy, której nie możemy przekroczyć. Odpowiedzią okazała się być Analiza Więzi Prenatalnej. Dała odpowiedź na wiele pytań i wzbogaciła sposób pracy z korzyścią dla pacjentów.
Analizę Więzi Pranatalnej (AWP) stworzyli w latach 90 XX wieku dwaj węgierscy psychoanalitycy pracujący z młodzieżą chorą na schizofrenię. J. Raffäi i G. Hidas odkryli, że ich pacjenci wnoszą na sesję obrazy i doświadczenia mogące odpowiadać życiu wewnątrzmacicznemu, z czasem stworzyli metodę będącą profilaktyką różnych zaburzeń uznając, że można pracować nad więzią matki z nienarodzonym jeszcze dzieckiem.
AWP jest formą wsparcia kobiety w ciąży, pomaga utrzymać głęboką relację z dzieckiem jeszcze przed narodzinami. Matka zaangażowana w AWP kieruje swoją uwagę na sygnały płynące z ciała i sygnały od dziecka. Wówczas pojawia się coś w rodzaju „wewnętrznego ekranu”, do którego oboje, matka i dziecko, mają dostęp. Powoli staje się on kanałem komunikacji, tzw. emocjonalną pępowiną, która ich łączy, w ten sposób powstaje dialog.
AWP pomaga szczególnie kobietom, dla których ciąża łączy się z silnym lękiem związanym ze stresującą sytuacją życiową, lękiem przed porodem, kryzysami psychicznymi we wcześniejszej ciąży (depresją poporodową, komplikacjami zdrowotnymi, traumatycznym porodem, poronieniem lub innymi).
Korzyści wynikające z zastosowania AWP:
- Percepcja kobiety zostaje ukierunkowana do wewnątrz na jej ciało, umysł i dziecko. W ten sposób łatwiej rozumieć sygnały płynące od dziecka
- Zwiększa się asertywność matki
- Matka i dziecko stają się zgranym zespołem, oboje doświadczają mniej lęku, mniej bólu, mniej wysiłku i komplikacji podczas porodu
- Notuje się mniej interwencji położniczych
- Mniej porodów zakończonych CC i przedwczesnych urodzin
- Niski poziom urazów porodowych
- Dzieci mniej płaczą, są ciekawe świata, lepiej się komunikują, mają dostęp do swoich osobistych możliwości
- Wskaźnik depresji poporodowych wynosi mniej niż 1%.
(Schroth G, 2010 Prenatal Bonding (BA): A Method for Encountering The Unborn- Introductin and Case study, Journal of Prenatal and Perinatal Psychology)
Uwzględniając tę metodę poszerzam doświadczanie Self pacjentów zakodowane w ich ciele. Ciało jest bowiem tym, co mamy w początkach naszego życia, jeszcze przed narodzinami. Macica matki jest nie tylko pierwszym środowiskiem, w którym żyjemy, ale także przestrzenią przekazu transgeneracyjnego, który ma zdolność modyfikacji naszego DNA. W ten sposób dochodzi do przekazu wielu emocji i traum doświadczonych przez naszych przodków, wpływających, czy tego chcemy, czy nie, na nasze obecne życie.
Moje wykształcenie:
- studia magisterskie na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Śląskiego
- studia podyplomowe kierunek Psychologia w Zarządzaniu Kolegium Zarządzania Akademia Ekonomiczna Katowice
- studia podyplomowe kierunek Doradztwo Zawodowe WSNS
- Studium Terapii Uzależnień PTZN Katowice
- Studium Treningu Interpersonalnego i Szkoła Psychoterapii Psychodynamicznej Krakowskie Centrum Psychodynamiczne
- szkolenie z Analizy Więzi Pranatalnej stopień podstawowy i zaawansowany
- poszerzam swoją wiedzę uczestnicząc w wielu konferencjach naukowych, czasem także jako prelegentka
- pracuję pod stałą, systematyczną superwizją
