
Osteopatia powstała w drugiej połowie XIX wieku. Jej twórcą był Andrew Taylor Still, który połączył w swojej osobie trzy specjalizacje: lekarza, kręgarza i uzdrowiciela. Aby ulepszyć ówczesny system opieki medycznej Still założył American School of Osteopathy, gdzie nauczał swojego podejścia. Model leczenia osteopatycznego rozwija się od XIX wieku równolegle do modelu alopatycznego, który obecnie dominuje. W celu rozróżnienia lekarzy, którzy stosują podejście osteopatyczne, Still nadawał tytuł DO (Doktor Osteopatii) zamiast MD (Doktor Medycyny). W Polsce osteopatia jest to rodzaj specjalizacji dla lekarzy i fizjoterapeutów, której studia obejmują od 4 do 5 lat (1664 godzin szkoleniowych).
Wyróżniamy cztery podstawowe zasady osteopatii:
- Ciało ludzkie traktowane jest jako całość
- Organizm ma zdolność do samoregulacji
- Przepływ płynów w ciele jest najważniejszy
- Struktura i funkcja w ciele wzajemnie się przenikają
Stosując powyższe założenia, osteopata koncentruje się nie na objawach choroby, ale na poszukiwaniu zdrowia w pacjencie. Dlatego osteopatia jest systemem holistycznego podejścia do pacjenta, w którym poprzez pracę manualną na tkankach uruchamiane są procesy fizjologiczne (innerwacja, ukrwienie, drenaż) w celu przywrócenia homeostazy organizmu.
Terapeuta wykonuje diagnostykę różnicową na podstawie:
- wywiadu chorobowego
- badania osteopatycznego
- badania ortopedycznego
- badania neurologicznego
- badań obrazowych
- innych badań medycznych
Po dokonaniu badania terapeuta ustala wstępną hipotezę roboczą na podstawie wcześniej ustalonej diagnostyki różnicowej. Hipoteza jest sprawdzana poprzez terapię osteopatyczną, która może zawierać następujące techniki:
- Mobilizacji i manipulacji stawów
- MET technika energetyzacji mięśni
- Terapii trzewnej
- Terapii na tkankach miękkich
- BLT techniki równoważenia napięć więzadłowych
- Techniki Strain Contrastrain techniki ułożeniowe
- Terapii czaszkowo-krzyżowa
- Techniki na struktury naczyniowe i nerwowe
- Techniki odwijania powięziowego
- Techniki łańcuchów mięśniowo-powięziowych
- Techniki punktów spustowych (akupunkturowych)
- Innych
Terapeuta dobiera technikę w zależności od m.in. wieku, budowy pacjenta czy jego stanu psychicznego i poziomu energetycznego. Po wykonaniu techniki testuje się daną strukturę i porównuje, czy nastąpiła zmiana w tkance. Jeśli tak, to hipoteza potwierdziła się, jeśli nie to zmienia się technikę lub wybiera inną hipotezę roboczą opracowaną na podstawie diagnostyki różnicowej.
W przypadku gdy terapeuta zaobserwuje coś niepokojącego w wywiadzie i badaniu może odesłać na dodatkowe badania lub do innego specjalisty.
Terapia zazwyczaj trwa 20 do 45 minut. Czas zależy od stanu i wieku pacjenta. Im młodszy i słabszy pacjent tym terapia może być krótsza.
Liczba zabiegów potrzebna w terapii zależy od stanu i wieku pacjenta. Im pacjent młodszy i z mniejszą historią urazów tkankowych, tym proces zdrowienia będzie krótszy.
Efekty uboczne:
Po terapii mogą wystąpić reakcje organizmu, takie jak ból miejscowy, obolałość, która jest zbliżona do „zakwasów” pojawiających się po treningu. Są to naturalne zjawiska związane z procesem powrotu organizmu do pierwotnej równowagi, czyli zdrowia. Najczęściej tego typu reakcja utrzymuje się do trzech dni po zabiegu. W przypadku nakłuwania po zabiegu może wystąpić siniak (krwiak), zaczerwienienie, stan zapalny, zmiany czucia w miejscu wkłucia. Wszystkie te zmiany są odwracalne i po paru dniach znikają.
Inne reakcje organizmu: senność, ból głowy, zwiększona diureza, rozwolnienie, katar, reakcja alergiczna, wysypka, zwiększona lub zmniejszona witalność, objawy grypowe, zwiększony lub zmniejszony apetyt. Są to naturalne zjawiska związane z procesem powrotu organizmu do równowagi.
W czym osteopatia może pomóc:
Układ ruchu:
- Bóle kręgosłupa
- Bóle stawów
- Ograniczenie ruchomości
- Zaburzenia czucia
- Kontuzje/Urazy
- Entezopatie
Głowa:
- Migreny, bóle głowy
- Zawroty głowy
- Szumy uszne
- Zatoki
- Ograniczenie ruchomości
- Zaburzenia funkcji nerwów czaszkowych
Układ nerwowy:
- Zaburzenia napięcia
- Zaburzenia czucia
- Zawroty głowy
- Depresje
- Traumy
Układ pokarmowy:
- Problemy z trawieniem
- Refluks
- Zespół jelita drażliwego
- Bóle brzucha
- Zaparcia
Układ moczowo-płciowy:
- Zaburzenia menstruacyjne
- Niepłodność
- Przygotowanie do ciąży
- Przygotowanie do porodu
- Powrót do zdrowia po porodzie
- Nietrzymanie moczu
- Zaburzenia hormonalne
- Bóle przy stosunku
- Zaburzenia seksualne
- Problem z prostatą
Zaburzenia rozwoju:
- Problemy z koncentracją
- Niespokojne dziecko
- Zaburzenia napięcia
- Asymetria tułowia
Układ oddechowy:
- Częste infekcje
- Obniżona odporność
- Zaburzenia oddychania
Układ krążenia:
- Arytmia serca
- Nadciśnienie tętnicze